par Paul Vangramberen

Na een lange vlucht landen we in Lome, 35 graden: even wennen.
Warme ontvangst door Ria,ex-verpleegster uit Deurne (dus nederlandstalig) die ginds enorm werk verzet voor de minderbedeelden. Na een korte uitleg over wat ons de volgende dag te wachten staat, zoeken we ons bed op en proberen te slapen in deze hitte.

Je hoeft geen wekker,want het leven begint in Togo om 6 uur s’morgens,en dat hoor je wel.
Een verkwikkende douche (met de emmer uiteraard)en op weg naar Ria voor het ontbijt (lekkere ananas,frans brood en zelfgemaakte choco).
Dan de grote verassing: je komt aan op het kabinet en daar zitten reeds een 20-tal kinderen te wachten,maar wat een discipline !

Tandreiniging,extractie,verzorging,van alles een beetje,maar wel aan een hoog tempo.
Met de weinige middelen die voorhanden zijn, probeer je toch de beste behandeling te geven, niet altijd even gemakkelijk, maar het levert je steeds een “merci monsieur” op, recht uit het hart van deze kleintjes, de dankbaarheid straalt uit hun grote ogen.

De dag van de “depistage”, het verkennen en onderzoeken van de kinderen in de dorpen is echt een aanrader, je komt terecht in een andere wereld.

In het weekend heb je tijd om met een gids de stad te verkennen, en zelfs een bezoekje aan de prins van Togo zit er in.

De dagen vliegen voorbij, en voor je het beseft zit je weer op het vliegtuig richting Belgie.
Nog wat bekomen van de confrontatie met de armoede en de Afrikaanse manier van leven, landt je in Brussel, moe maar voldaan.

De volgende dag, tussen twee ”lastige”patienten door, denk je met weemoed aan je week in Togo.

Zeker voor herhaling vatbaar !!!!

Paul Vangramberen était à Lomé du 21 au 28 mars 2011, avec Pierre Vanderelst