Par Régine Carpentier

Het was voor mij en mijn collega Fred Labeye de eerste keer dat we naar zwart Afrika afreisden.
Een hele aangename verrassing en ook aanpassing als we toekwamen op het vliegveld in Lomé.
Ik was al direct enkele tandenborstels kwijt bij de “douane controle”!

We waren al voorbereid op het primitieve confort dat we zouden krijgen en al bij al viel dat wel mee want het is tenslotte voor iedereen het zelfde.

We hadden zelfs de beschikking over een heel huis met af en toe stromend water en een grote emmer die we regelmatig op peil moesten houden.

We werden goed onthaald door Ria die ons elke dag ons ontbijt, lunch en avondmaal verzorgde, eenvoudig maar lekker en ruim voldoende!
Ria gaf ons ook tips en uitleg over de manier van (over) leven in Togo en zorgde ook voor onze gids als we iets wilden bezoeken.

Wat me zeker bijblijft van de uitstappen die we gemaakt hebben is het bezoek aan Togoville met zijn prins, de markt van de Fetisjen,

en het “slavenhuis” waar de slaven verbleven onder de vloer voor ze vertokken overzee.

De eerste werkdag gingen we naar een school in Wli om +- 400 kinderen te onderzoeken.

Caroll en Angelo noteerden welke kinderen behandeld moesten worden (die we grotendeels de rest van de week hebben behandeld).
De weg daarnaar toe was niet verhard en vol putten en kuilen.
Onderweg hebben we nog het eerste dispensarium dat Ria opgericht heeft bezocht en ook nog een kleuterschool en middelbare school die zij ook heeft helpen bouwen.

Ria is ook bezig met het helpen bouwen van een weeshuis, deze bouwwerf hebben we ook bezocht.

Het werken in het kabinet was zeer aangenaam, met de hulp van Sandra, Anne-Marie en Angelo ging het vlot vooruit. Het was ook leuk om eens samen met een collega te kunnen werken (we hebben allebei een een-mans praktijk), zo leer je ook eens van elkaar.
De meeste kinderen lieten zich gemakkelijk behandelen, ze waren dan ook overweldigd door alles wat er gebeurde.

De laatste avond in Lomé was een zeer emotioneel afscheid.
We waren uitgenodigd door Ange (een tehuis voor ex-delinquente jongens die de jongens weer op het recht pad brengen)
We kregen daar een avondmaaltijd begeleid met optredens van de jongens, zang dans en toneel. We waren allemaal zeer ontroerd!

Het is misschien maar een druppel op een gloeiende plaat, maar het geeft toch een enorme voldoening als je ziet hoe dankbaar de mensen zijn voor onze hulpverlening.

Dit is zeker voor herhaling vatbaar en we zijn van plan om toch op regelmatige basis terug te keren. Ik raad het iedereen aan om dat ook eens te doen!

Régine Carpentier et Frédéric Labeye étaient à Lomé du 7 au 14 janvier 2011